Зан-модар сарчашмаи зиндагӣ, олиҳаи меҳру вафо, фариштаи садоқату ростӣ ва ҳаётбахши башарият аст. Зан-модар шоҳсутуни хонавода, тарбиятгари фарзанд, намунаи ихлосу садоқат ва сабру шикебоӣ мебошад.

Занон дар даврони соҳибистиқлолии кишвари азизамон – Тоҷикистон аз мақому мартабаи баланд бархӯрдор буда, дар тамоми шохаҳои ҳаёту фаъолияти ҷомеа нақши муҳимро адо

Муҳтарам аъзои Панели Сатҳи баланд,

Муҳтарам Дабири кулл,

Хонумҳо ва ҷанобон,

Нахуст, мехоҳам аз оғози фаъолияти ташаббуси нав, ки ду масъалаи бисёр ҳам мубрами рӯзномаи муосири рушд, яъне обу иқлимро ба ҳам меорад, истиқбол намоям.

Озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст”, ки бо ташаббуси Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамасола баргузор мешавад, майлу рағбати мардумро ба китобу китобхона афзуд. Ба назар мерасад роҳандозии чунин озмунҳо такони наве шуданд ба майли ҷавонон ба сӯи маърифат. Ду соле, ки озмун баргузор шуд, мо шоҳиди он шудем, ки тафаккури ҷомеа ба

Китобхона ва фановарии иттилоот [Матн]: Маҷмўаи мақолаҳо /Мураттиб Ш.З. Сўфиев; муҳаррирон С.Ҳ. Шосаидзода, Ё Бердизода. – Душанбе: Аржанг, 2020. – 436 с.

Пешрафти инсоният ва ҷамъият аз китобу китобхонаҳо нашъунамо меёбад. Китобхона сарманзили умеди ҳамаи одамони пешқадами сайёраи замин мебошад. Нақш ва мақоми

Тамоми доираҳои фикрии ватанӣ ва хориҷӣ борҳо иқрор шудаанд, ки паёмгузориҳои Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олӣ дорои вижагиҳои ба худ хос мебошад. Махсусан тарзи баёни ба ҳама фаҳмо, аммо аз нуқтаи назари мантиқ илмӣ, таҳлилӣ, натиҷагирӣ ва системавии Паёмҳои муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таваҷҷуҳи коршиносону сиёсатмадоронро ба худ ҷалб