Нашриёти Эр-Граф китоби нави ашъори шоир Ниҳониро бо номи “Асрори инсонӣ аз чоп баровард.  Китоби  «Асрори  инсонӣ» суруду  таронаҳои  тозаэҷоди  шоир  Ниҳониро  дар  бар гирифтааст, ки  ҳамзамон  ба  забони  чинӣ низ  тарҷума  гардидааст. Ин китобро шумо ҳоло метавонед дар Китобхонаи миллӣ мутолиа намоед. Китоб бо сарсухани шоири маъруф Хайрандеш чоп шудааст, ки онро дар зер меорем.

 Журналист Нақиб Саид умри дароз надид. Дар синни 62-солагӣ тарки олам кард. Яке аз рӯзноманигорони пурталош буд. Хуб менавишт, барои иншои мақолаҳояш мавзӯъҳои ҷолибро интихоб мекард. Ва шеър ҳам менавишт ва осораш дар чандин маҷмӯъаҳои дастаҷамъӣ интишор ёфтаанд.

 Шоир, ашъораш содаю равон ва оҳангдор аст, дар шакл ба осори классиконамон пойбанд буд, 

Антуан  де  Сант   нависанда ва халабони аҳли Фаронса буд. Шахсе буд, ки баъди маргаш ба як қаҳрамони мардумӣ дар Фаронса табдил ёфт. Вай 20 июни соли 1900 дар шаҳри Лиони Фаронса дида ба олам кушода, 31 июли соли 1944 фавтидааст. Яке аз фаъолтарин ширкаткунандагон дар Ҷанги Дуюми Ҷаҳон буд ва чун халабон барои ҳифзи Фаронса аз таҷовузи фашистон ҷангид. 31 июли соли 1941 вай  ба фурудгоҳи Борго воқеъ дар ҷазираи Корсика (яке аз ҷазираҳои кишвари Фаронса, чаҳорумин ҷазираи

Як муҳаққиқи тасаввуф ва орифи машҳури ҳинд ҳазрати Иноятхон дар бораи донишманд ва адиби бузурги тоҷик Мавлоно Ҷалолуддин Румии Балхӣ (1207-1273) сухан гуфта, дар китоби худ «Ирфони овозу садо» таъкид доштааст, ки «осори Румӣ чунон бузург аст, ки касе онро бихонад ва бифаҳмад, дониши тамоми фалсафаи ҷаҳониро мегирад». Дар ҳақиқат ҳам, дар осор ва таълимоти Мавлоно, аз ҷумла дар асари машҳури ӯ «Маснавии маънавӣ», 

Маводи илмӣ-таҳлилии мазкур баромади пурмазмуну пурмуҳтавои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Презденти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар вохўрӣ бо олимони кишвар,18 марти соли 2020 дар «Кохи Борбад» баён гардиданд таҳия гардида, ба доираи васеи хонандагон тавсия карда мешавад.

Дар сарсухани китоб омада: Пешвои милат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Презденти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар паёмҳои солона ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, асарҳои илмӣ, маърўзаҳо ва вохўриҳои мутассил бо шаҳрвандон, аҳли ҷомоатчигӣ, олимон, зиёиён, донишҷўён, хонандагони 

Агар Зафар Нозим зинда мебуд, имрӯз ба синни мубораки 80 медаромад. Сад ҳайфо, ки ин ҳунарманди нотакрор хеле бармаҳал ҷамъи моро тарк кард ва ва ҳазорон мухлисонашро дар суг нишонд. Ҳунарманде буд соҳибмактаб, донишманд ва дар интихоби таронаву оҳанг мумтоз. Руҳаш шоду хонаи охираташ обод бод! Бо чанд ҷумла аз ӯ ёд мекунем.

 Зафар аз хурдӣ ба ҷодаи ҳунар по монда ва ҳамеша кўшиш доштааст, ки ба кўи мурод бирасад. Аз ин рў, шавқу рағбати ў ба санъати овозхонӣ пайваста меафзуд. Ва нахустин ҳунарварзӣ дар озмуни саросари ҷумҳурии Тоҷикистон (1957) аз истеъдоди ў гувоҳӣ дод. Баъдтар ба кохи