Шеърҳояш аз ибтидои солҳои 60-уми қарни гузашта чоп шуда, диққати хонандагон ва устодони назми муосири тоҷикро ҷалб намудаанд. Муаллифи маҷмўаҳои шеъри «Қатраи борон» (1966), «Дунёи ҷавонӣ» (1971), «Рози дарё» (1974), «Дидори орзуҳо» (1979), «Обшори офтоб» (1981), «Чилчанор» (1982) ва ғайра мебошад. Пас аз маргаш китобҳои «Зи нав зинда шавем…» (1995)-и ў чоп шудаанд.

Софокол яке аз адибони машҳур ва ҳамзамони Эсхил буда, осори худро дар замони тараққиёти демократии ғуломдории Афина эҷод намудааст. Софокл дар яке аз мавзеъҳои Афина, дар оилаи соҳиби устохонаи силоҳсозӣ ба дунё омадааст. Ў дар байни ҳамдиёронаш обрўи хосе доштааст. Мероси адабии ў қариб 120 асри драмавиро дар бар мегирад. Ба ҷуз порчаҳои пароканда ҳафт асари драмвии ў то замони мо расидааст. Аз қабили «Аякс», «Антигона», «Шоҳ Эдип», «Электра», «Эдип дар Колон», «Филоктет», «Пайшиносон».

 Ҷилди дуюми китоби Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таҳти унвони «Забони миллат-ҳастии миллат» ба нашр расид, ки ифодагари таҳаввули навине дар таърихи забони тоҷикӣ ва баёнгари азамату бузургии ин забону ин миллати куҳанбунёд мебошад.

Масъалаи забони тоҷикӣ ва ҷойгоҳи он дар зиндагии миллати мо ҳамеша мавриди таваҷҷуҳи Пешвои муаззами миллат мебошад. Дар сарсухани китоби чунин омадааст: 

«Мехоҳам, бо камоли ифтихор зикр намоям, ки тоҷикон аз  қадимулайём соҳиби фарҳанги баланди китобдориву китобхонӣ буда, ба килку қалам ва  девону дафтар арҷ мегузоштанд ва онҳоро чун гавҳараки пурқиммат эҳтиёт мекарданд.

Китоб аст, ки таърихи куҳанбунёди мо,  ганҷинаҳои тамаддуни башарӣ, дурдонаҳои назми ҳазорсолаи мо, достонҳо ва илму 

 11-уми март ба шарафи интишори аввалин рӯзномаи тоҷикӣ бо номи “Бухорои шариф” Рӯзи матбуот эълон шудааст. Имрӯз дар саросари кишвар он таҷлил мешавад. Созмонҳои журналистии мамлакат тадорукоте омода кардаанд, ки роҳандозӣ мешавад. Аз субҳ то кунун аз тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ борони муборакбодиҳо меборад ва мо низ ба табрикот шарикем.

 “Бедории тоҷик”, рўзномаи Бюрои ташкилии фирқаи иштирокиюн (Ҳизби коммунистӣ) - и Кумитаи иҷроияи марказӣ ва Шўрои марказии Иттифоқи касабаи Тоҷикистон буд.

Тайёрӣ ба нашри шумораи аввали нахустин рӯзномаи

​ Монографияи “Созҳои миллӣ дар низоми санъати Шашмақом” (русӣ) ба яке аз мавзўъҳои муҳими омўзиши созҳои халқии мардуми Осиёи Марказӣ бахшида шуда, аз тарафи номзади илмҳои санъатшиносӣ М. Эшонқулов таълиф гардидааст. Дар он ҳамаи ҷанбаҳои асбобҳои мусиқии халқии тоҷику ўзбек ба монанди танбўр, сато, дутор, рубоб, уд, чанг, най, дойра, ғиҷҷак ва ғайраҳо таҳлил шудаанд.

 Дар натиҷаи тадқиқотҳо, мушоҳидаҳо, таҳлилҳо хусусиятҳои омўзиши асбобҳои мусиқии мақом, сохт, муайян намудани ҷадвали овозҳо дар шакли алоҳида, машқ, ҳаракат, овозҳои ба худ хоси асбобҳои мусиқии ин минтақа дар замони муосир муайян гардидааст.