Шаб баробари варақгардон кардани шеърҳои Музаффар, хотиротам низ беихтиёр такорӯ шуд; дар пеши назар зодгоҳи чу модар азиз бо тамоми наҷобаташ, ки ки вуҷудамро ҷавонии дубора бахшид, падид омад. Деҳа аҷоиб ҷойгоҳест, мисли ҳарам поку беғубор ва мардумон чун малак бо ҳам дӯсту ғамгусор. Ин деҳа нест, ин як хонадон аст, ки аҳли он дар миёни чордеворҳои пастобаланду яке муҳташаму дигар муҳаққар макон кардаанду, аммо бо ҳамдилӣ, бо меҳру маҳаббати бемонанд, ки дар шаҳр онро Худо гирифтааст, зиндагиро бо тамоми зебоиҳояш гарм кардаанд. Биҳишт бояд ҳамин гуна бошад.

Ишқи ин деҳаи дар орзуҳои ширнини ман ғарқ шуда аз он ҷо дубора ғалён кардааст, ки ҳоло хабари 50-солагии

Гуландом Сафаралиева дар намоишномаҳои “Фоҷиаҳои хурд”; “Ҳуррият”; “Хизматгори ду хоҷа”; “Ваня тағо”; “Эзоп”; “Гамлет”; “Шоҳ Лир”; “Тўй”; “Имтиҳон”; “Бой ва хизматгор””; Интизорӣ”; “Охирин арўси амиралмўъминин”; “Афсонаҳои мўйсафед”; “Эдип”;  “Нодира”; “Зебунисо” образҳои ҷолиб офаридааст. Дертар Гуландом дар эҷоди нақшҳои характери психологӣ дошта низ бомуваффақият қувва озмуд. Нақшҳои Дона Анна ва “Фоҷиаҳои хурд”-и Пушкин ва Клея аз “Эзоп”-и

 Аз ҷумлаи адибони сермаҳсули замони Шӯравист, ки асарҳои зиёдаш ба тоҷикӣ ҳам баргардон шудаанд. Яке аз маъруфтарин нависандагони украин аст. Хеле сиёсатзада ҳам буд, ки зидди Б.Л.Пастернак, А.И. Солженитсин, А.Д.Сахаров, ки бо сиёсатҳои шўравӣ созгор набуданд, мақолаҳо навиштааст. Аммо бо вуҷуд он солҳо дар қаламрави Иттиҳоди Шӯравӣ яке аз нависандагони пурхонанда буд.

 Гончар Олес ( Александр Терентевич)  3 апрели соли 1918

 Гулшанӣ Шайх Иброҳими Бардаӣ соли 1426 дар Бардаъ ба дунё омадаас. Дар Табрез таҳсили илм кардааст. Аввалҳо «Ҳайбатӣ» тахаллус дошт, баъдан бо тавсияи пири тариқаташ  Умари Равшанӣ (фавт 1486) онро ба Гулшанӣ  иваз намуд.

 Соли 1500 аз ҷаври Исмоили Сафавӣ (ҳукумронӣ 1502-24) ба Байтулмуқаддас ҳиҷрат намуд. Муддате дар Қоҳира зиндагӣ кард. Соли 1528 бо даъвати шоҳи Рум Сулаймони Аввал ба Истанбул омад ва дубора ба Қоҳира баргашта

 Суҳбати мо дар ду толори хониш бо ду хонандаи Китобхонаи миллӣ барои онҳо ногаҳонӣ сурат гирифт. Ҳадафи мо ин буд, ки назари хонандагонро дар бораи шароити Китобхона, сатҳи хизматрасониҳо, толорҳои хониш пурсем. Ҳар пурсиш баъзан чизеро ҳам ошкор мекунад, ки бояд пайи ислоҳаш шуд. 

Адиба Шокирова хонандаи мактаби миёна аст ва чун ҳоло таътили тобистона мебошад, омадааст, ки вақташро

  Ванка Жукови нуҳсола, писарбаччае, ки се моҳи пеш ба шогирдии мӯзадуз Аляхин дода буданд, дар шаби ҷашни милоди Масеҳ нахобид. Сабр кард, то соҳибдуккон бо ҳамсарашу шогирдон ба калисо,ба ибодати субҳи рӯзи ид рафтанд, ва он гоҳ аз ҷевони арбоб шишачаи ранг ва як қалами нӯгзангзадае берун оварду варақҳои фарсударо назди худ густард ва шуруъ кард ба навиштан. Пеш аз он ки ҳарфе нависад, ӯ чанд бор ҳаросон сӯи дару тиреза нигарист; ба тасвири тираи Масеҳ, ки дар рафчаҳои ду тарафи он