Бо шарофати Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон имконияти омӯзиш ва пажӯҳиши нахустрӯзномаи тоҷикии «Бухорои шариф» бештар гардид. Аз ин имкон ва фазо истифода намуда, муҳаққиқони соҳаҳои таъриху адабиёт ва матбуоти тоҷик Ⱪ. Расулиён, А. Набавӣ, П. Гулмуродзода, Н. Ковиёнӣ, Ⱪ. Шарифзода, М. Абдуллозода, Ш. Муллоев ва дигарон ба пажӯҳиши ҷанбаҳои гуногуни ин нашрия даст заданд. Тавассути пажӯҳишҳои ин муҳаққиқон дар фазои илмӣ ва фарҳангии тоҷик таассуроти нисбатан комил доир ба

Эҳтимол дигар касе мисли ў суруди ватандўстонаи «Республикаи ман»-ро бо чунин маҳорати баланд насарояд. Ўро устоди «Шашмақом» бо сабки белкантои итолиёвӣ меноманд. Сабки нотакрори сарояндаи нотакрор. Артисти  Халқии СССР Аҳмад Бобоқулов, ки рӯзи 17 январ 90-сола шуд, дар ҳақиқат аз зумраи касоне буд, ки ҳар чизе сароид, дар зоти худ нотакрор буд. Ӯ на танҳо як сарояндаи мумтоз, балки муаллиму устоди

Шоири халқии Тоҷикистон, барандаи  Ҷоизаи давлатии ба номи Абўабдуллоҳи Рўдакӣ Боқӣ Раҳимзода аз чеҳраҳои маъруфи адабиёти асри 20 аст, ки осораш дар радифи шеъру достонҳои Мирзо Турсунзода ва Мирсаид Миршакар ба зумраи ашъори мондагор дохил шудааст. Дастури мазкур аз ҷониби кормандони шуъбаи библиографияи миллӣ, мураттибон З. Ғолибов, И. Ормонов,  пажўҳишгари библиографӣ ва ҷамъоварандаи мавод Б. Наботова, Б. Қурбонова ва муҳаррирон Г. Маҳмудов, Н. Валиева таҳия шудааст.

Маҷмўа дар Нашриёти «ЭР-граф» бо теъдоди 100 нусха дар ҳаҷми

​Дар шуъбаи кўдакон ва наврасони  Китобхонаи миллии Тоҷикистон маҳфили навбатии «Дар суҳбати  адиб» бо иштироки нависанда ва рӯзноманигори шинохта Бахтиёр Муртазо баргузор шуд, ки дар он хонандагони фаъоли шуъба ширкат доштанд. Маҳфил аз ҷониби   телевизиони кўдакон ва наврасони “Баҳористон” ба навор гирифта

​Рӯзи 14 январи соли равон Директори Китобхонаи миллии Тоҷикистон, доктори илмҳои педагогӣ, профессор Файзализода Ҷумахон Хол бо ҳамоҳангсози Агентии туркии ҳамкорӣ ва ҳамоҳангсозӣ (ТИКА) Ҳоҷӣ Иброҳим Эрбир мулоқот намуд.

Ҳадаф аз ин мулоқот ба роҳ мондани

Нуриддин Абдурраҳмони Ҷомӣ (соли таваллудаш 1414, вафоташ 1492) мутаффакир, шоир ва донишманди бузурги садаи ХV ба ҳисоб меравад. Бештари асарҳои ў оид ба аҳлоқ, фалсафа, тасаввуф, тасфир, фиқҳ, сарфу наҳви забони арабӣ, арузу қофия, мусиқӣ, тарҷумаи ҳол ва ғайра навишта шудаанд. Асарҳои адабиаш аз назму наср иборат буда, ба шакли жанрҳои гуногунанд. Аз Абдурраҳмони Ҷомӣ ба замони мо девонҳои «Фотиҳат-уш-шубоб» (1479), «Воситат-ул-иқд» (1480), «Хотимат-ул-ҳаёт» (1492), асари насрии «Баҳористон» (1487), маснавиҳои ҳафтгонаи «Ҳафт авранг» ва дигар асарҳояш расидаанд. Соли 1970 шўъбаи дастхатҳои китобхонаи Донишгоҳи давлатии Самарқанд ба номи