Чун одати ҳамешагӣ шанбеи гузашта низ дар Китобхонаи миллӣ рӯзи покиву низофат буд. Аз сари субҳ кормандон ба коргоҳ ҳозир шуданд, то дар ободониву гулкории он саҳм гиранд.

Онҳо бехи гулҳову дарахтонро аз баргҳои рехтаву хазоншуда, хасрӯбаҳо, алафҳои бегона тоза карданд. Атрофи гулҳои зеборо, ки зарфи ин як ҳафта алафҳои наврустаи бегона иҳота карда

Робитаҳои маданӣ бо Чин аз асри 3 то милод сар шуда, вале мусиқии осиёимиёнагӣ дар он ҷо махсусан дар асри 6 милодӣ бештар равнақ ёфт. Дар дарбори шоҳони чинӣ ҳафт шуъбаи мусиқӣ таъсис гардид, ки шуъбаҳои бухорӣ ( Анго) ва самарқандӣ (Канго) аз ҷумлаи онҳо буданд. Дар шумори созҳои самарқандию бухорӣ пипа (уд), кунҳоу (ҷанги амудӣ), хенди (найи уфуқӣ), сяо (найи амудӣ), били (сурнай), хэгу (нақора), тунба (ҷалб) ва

Борбад дар таърихи мусиқии мардумони  эронинажод баробари сароянда, навозанда, оҳангсоз ва шоири сурудсаро эътибори бузург доштан, инчунин ба сифати мусиқидони номвар дар тартибу танзим додани пояҳои назарии он хизмати нотакроре кардааст.  Силсилаи «Хусравонӣ»-и ў аз анвои мусиқии устодона шаҳодат дода ва ин таснифоташ таҳаввулоти бузурги эҷодӣ ва иҷрокунандагиро асос гузошта, муҳимтаринаш он аст, ки ном ва тавсифи аксари таснифоташ дар осори илмӣ-адабӣ, таърихӣ ва мусиқӣ сурат гирифта, инчунин бетағир дар мусиқии мардумони эронинажод, ғайриэронӣ барҷо мондааст.

Борбад (тақрибан 585-89, Нисо, Марв 628-38 Тайсафун, Марв), сароянда,

Шуъбаи таблиғ ва баргузории чорабиниҳои фарҳангии Китобхонаи миллии Тоҷикистон бештар аз 30 китобро дар мавзуъи сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ ба намоиш гузошт. Ин иқдом ба “Соли рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ” бахшида мешавад, ки бо ташаббуси Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон эълон шудааст.
Хонандагон имкон доранд бо китобҳои дар ин